De hokkeling fan Lange Antke
Ut sil sôn seufentug jaar leden weest hewwe. Ut waar om deuse tèèd fan ut jaar. Mien groatfader Lange Antke wou met ut moaie weer un paar hokkelingen bùten doën. Hij sou se an tuur sette sodat se wat winne konne an ut sònlicht in ut gès. Se kwamme uut de donkere lege wee fan de koeies. Toen hij met ut hokling bùten kwam maakte ut beest un paar bokkesprongen in raakte uut de hannen in op de loop. Deur ut felle sònlicht waar ut beest helemaal ferbliend. In paniek ging ie deur alle hekken in stekken. Ut beest raakte steeds feerder oferstuur. Lange Antke kon um niet belope. Op ut lest skoot ut hokling deur de dieksloat in toen ut wàd op. Ut waar opkommend tij. In een ogenblik war ie uut sicht. Wat moete we nou? Toen bedocht ien; Hindrik Nienhuus hèt un bootje. Flug Nienhuus uut sien winkel haalt in deer ginge Nienhuus met Lange Antke op de foarplecht in ut klèène boatje ut groate wàd op. Foar de buresteiger uut heen in weer faare maar nergus ut hokkeling te sien. Op lèst waare se tegare un paar kilometer uut de wal. Allemaal water maar gien beest. Deer kwamme de beurtskippers Epke fan der Geest in Anne Olivier anfaren fanuut Swarte Haan. Nienhuus koerste op de beurtskippers òf. Lange Antke stòn foarop. Met de hannen an de mòn: " skipper ahoy, hewwe jim mien hokkeling ôk sien? Wat Epke in Anne Olivier docht hewwe fan dut skouspil ferteld ut ferhaal feerder niet. Un dag later lei ut hokkeling so rond às un ton met fier poaten omhoog op de oerekant bei de oerdsloat.
Deur Anne de Jong
