Kunstmaand in museum Sorgdrager en museum Swartwoude

Museum Sorgdrager

In het kleine huisje van museum Sorgdrager is een installatie met stopmotionfilm: 'Eener reize der Walvischvangst' van Piet Vos te zien. Vos exposeerde op meerdere plaatsen in Nederland en in Tsjechië. Hij was o.a. projectleider bij het tot stand komen van het beeldenpark Een Zee van Staal in Wijk aan Zee. En hij maakte o.a. het monument ‘’Zo ben ik tot over mijn oren verloofd met het licht’’ ter ere van Lucebert in Heemskerk.

Een reis als matroos naar Spitsbergen in 1994 was aanleiding om in 2015 op Texel een wrak van een vergaan schip te bouwen. Dit werk was geïnspireerd op het dagboek van de reis die walvisvaarder Hidde Dirks Kat, commandeur op Ameland, in 1777-1778 maakte. Dit was vervolgens aanleiding tot de installatie met stopmotionfilm: 'Eener reize der Walvischvangst'.

Fragment installatie-stopmotionfilm Piet Vos

In de stallen van het museum exposeert Joke Visser. Joke Visser laat zich in haar werk graag verrassen en beperkt zich daarom niet tot klei. Ze werkt met verschillende materialen en combineert traditionele en experimentele technieken. Ze maakt keramische sculpturen die een nieuw evenwicht vinden in verbinding met contrasterende materialen. Thema’s als kwetsbaarheid, puurheid en esthetiek staan centraal in haar werk. Het gaat haar om het ritueel van het creëren, het fysieke van de ritmes.

Bestaande vormen uit de natuur, zoals eieren, zaaddozen en venkel, zijn gewillige modellen. Natuurlijke vormen krijgen in al hun puurheid gestalte. Het ambachtelijke proces, van het maken van de mal tot het gieten en afwerken van het object, geeft ieder werk een persoonlijk karakter. Het gebruik van mallen maakt het mogelijk om installaties te creëren waarin de kracht van herhaling het beeld bepaalt. Hiervan zijn Vissers ‘landschappen’ stille getuigen.

In de schuur van het museum exposeren twee kunstenaars; het Zweedse duo Anders Nils en Maria Ray. Anders Nils woont en werkt in Göteborg waar hij ook studeerde aan de Academie voor Fotografie en de Valand Kunstacademie. De kwaliteiten van water fascineren hem. Hij onderzoekt waterlandschappen onder en boven het oppervlak. In de beweging van water lossen vormen op tot abstracties, licht en donker wisselen elkaar af in een voortdurend drama. Het onderwater landschap is een paradox, kalm en stil maar tegelijk kleurrijk en vol leven.

Werk van Anders Nils

Maria Ray Johansson woont en werkt in Göteborg, waar ze haar master haalde aan HDK, de School voor Design en Handwerken. Weefsels, licht en kleur zijn de grote passie van Maria Ray Johansson. Geïnspireerd door de bouw van vlindervleugels, heeft ze haar eigen weeftechniek ontwikkeld. Een verticale bespanning met een pedaalsysteem, dat het mogelijk maakt vrij te werken met de draden in verschillende lagen en van beide kanten. Wat Maria Ray Johansson interessant vindt aan weven is het vrij werken in een system dat juist geregeld is. Om naar binnen te gaan en de leegte te vinden, en een structuur voor het weefwerk. 

Museum Swartwoude

In de wisselexpositieruimte van museum Swartwoude exposeren Egbarta Veenhuizen en Lotta Söder. Egbarta Veenhuizen exposeert met werk, geïnspireerd door twee reizen naar Groenland. Er zijn reistekeningen, portretten en litho’s te zien. De reistekeningen - in pastel en inkt uitgevoerd - werden dit jaar gemaakt in Groenland; impressies van landschappen en van situaties zoals een Inuit met zijn hondenslee. De met de hand ingekleurde litho’s tonen een jonge Hidde Dirks Kat, walvisvaarder van Ameland uit de achttiende eeuw. Vanaf 2016 maakte Egbarta een serie tekeningen van de Inuit en Hidde Dirks Kat in het kader van het project HDK2018. Geraakt door de veelal eenzijdige oriëntatie op mannelijke ‘poolhelden’ (in films, literatuur en reisverhalen) besloot zij voor haar werk ook op zoek te gaan naar vrouwen die een rol van betekenis hebben gespeeld in de exploratie van Arctische gebieden.

Lotta Söder (zie foto rechts) exposeert met glas objecten in museum Swartwoude. In haar werk ligt de nadruk op de kwetsbaarheid van het leven en de schoonheid van de imperfectie. Haar werk beweegt zich tussen abstract schilderen en fotoprints, teksten en historische fragmenten, een soort poëtische, archeologische vondsten uit een innerlijk leven. Historische afbeeldingen, volkskunst, oude weefwerken, iconen, restanten van gebouwen, Egyptische sculpturen en het dagelijks leven inspireren haar. Net als landkaarten en oude patronen. Ze vertellen over verbondenheid door tijd en ruimte, een verlangen naar schoonheid, liefde en communicatie. Een wens om te scheppen en te ontdekken. Het werk wordt vooral gemaakt van onbewerkt vuur gepolijst glas (floatglass), beschilderd en bedrukt met glasverf, gestookt en ‘gefused’ in verschillende lagen. De mozaïekstukjes vormen een belangrijk onderdeel. Elk stukje is uniek, mooi en tegelijkertijd klein en oneffen, maar samen vormen ze het grotere geheel, een nieuw patroon.

Door Aleida Ridder-Edes, Amelander Musea